1396/12/12 17:41
عزتت چیست، عزیزیت کدام؟
به گزارش پایگاه خبری راه - خسرو دلشاد کارشناس صنعت خودرو در پرشین خودرو نوشت: خبرسازترین صنعت ایران هر روز آغشته به اخباری است که کسانی از جناح‌های مختلف و با سمت‌های گوناگون برایش می‌سازند.
اما چرا باید چنین باشد؟ چرا تا این حد صنعت خودرو خبر ساز است؟ جایگاه این صنعت در دل مردم کجاست؟ آیا فرصت آن نرسیده که بپرسیم «عزتت چیست؟ عزیزیت کدام؟» هر چند نقدهایی بسیار وزین در مورد این صنعت وجود دارد، اما باید از هرگونه داروی هیجانی در خصوص این صنعت پرهیز کرد، در طول همین 5 دهه ای که از عمر صنعت خودرو می‌گذرد، بوده‌اند نقادانی که بعدها مدیر این صنعت شده‌اند اما در عرصه عمل، قادر به تغییر ریل صنعت خودرو نبوده‌اند.
واقعاً چرا چنین است؟
چند پاسخ برای این پرسش می‌توان یافت:
نخست اینکه صنعت خودرو را به تنهایی نمی‌توان داوری کرد، بخشی از اقلیم این صنعت تحت کنترل خودش است اما بخش دیگری از آن به هیچ وجه تحت کنترل مدیران صنعت خودرو نیست. مثلاً در حوزه قانون‌گذاری یا در حوزه تعاملات بین‌المللی یا قوانین نظام بانکی و تعرفه‌ها و موارد مشابه صنعت‌گران خودرو هیچ کنترلی ندارند، شاهد این ماجرا همین هیجانات چند ماهه نرخ ارز است. بالا رفتن نرخ ارز یعنی بالا رفتن هزینه تمام شده خودرو و این اصلاً به سود خودروسازان نیست چون از یک سو هزینه‌های آنان بالا می‌رود و از سوی دیگر شورای قدرتمندی به نام شورای رقابت اجازه تغییر قیمت به آنها نمی‌دهد. بنابراین می‌بینیم که در وهله اول کنترل بسیاری از مولفه‌ها در اختیار مسئولین صنعت خودروسازی نیست. مدیران صنعت خودروسازی نمی‌توانند بدون ملاحظات سیاسی با هر شرکتی در هر کجای دنیا وارد مذاکره و مراوده شوند!
حال باید بپردازیم که آن بخشی که تحت کنترل آنها است، در این بخش هم به دلایل مختلف از جمله موضوع مالکیت و وضعیت سهام، بهره‌وری این صنعت در سطح مطلوبی قرار ندارد. این صنعت هنوز نتوانسته به چالش بزرگ «ملی سازی یا همکاری مشترک» پاسخ درخوری بدهد.
تمام این موارد موجب شده که صنعت خودروسازی ایران رفتاری یکنواخت از خود بروز دهد. بنابراین به نظر می‌رسد که اگر از همین فردا تمام مسئولین این صنعت کنار بروند و زمام کار را دست منتقدان بدهند باز هم بنا به دلایلی که گفته شد کاری از پیش نخواهد رفت.
یکی از کارهای مهمی که می‌توان برای این صنعت انجام داد کاریست که از عهده نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی بر می‌آید.
متاسفانه گاهی دیده می‌شود عزیزانی که در سمت‌های مهم مجلس مثل اعضاء کمیسیون صنایع و معادن مشغول انجام وظیفه هستند بجای آنکه در کنار نقدهای وزین خود پیشنهادهایی هم برای تغییر قوانین کلی در جهت سهولت کسب و کار صنعت و همچنین تصحیح وضعیت سهامداری این صنعت ارائه دهند فقط به نقد اکتفاء کرده و می‌پرسند که آیا درخواست مردم برای خرید خودروهای داخلی را می توان ملاکی برای رضایت آنها دانست؟
به نظر می‌رسد طرح چنین سوالاتی نه تنها نمی‌تواند مشکلی از این صنعت بردارد بلکه باری می‌شود بر مشکلات این صنعت؛ ناگفته پیداست که اگر تعرفه‌ها را بردارند و خودروهای خارجی بدون هیچ محدویتی وارد کشور شوند خودروسازان داخلی توان رقابت نخواهند داشت، زیرا بسترهای قانون‌گذاری چنین نبوده که فضای رقابتی ایجاد شود.
رقابت‌پذیری صنعت خودرو دارویی نیست که فقط به اختیار اهالی صنعت خودرو باشد بلکه القاء رقابت‌پذیری نیاز به عزم همگانی مسئولان به ویژه قانون‌گذاران محترم دارد.
