عباس علوی راد با بیان اینکه اگر می‌خواهیم برنامه‌ها در چرخه معیوب قرار نگیرند، باید به آسیب شناسی برنامه قبلی پرداخته شود، عنوان کرد: زمانی که حضور دولت‌ها در نظام اقتصادی همراه با انعطاف‌پذیری بسیار بالا و قابلیت ارزیابی بسیار کم همراه باشد، وعده‌هایی که قبل از زمان استقرار داده می‌شود، دچار انحراف می‌شود.
به گفته این استاد دانشگاه؛ اگر این اتفاقات تکرار شود برنامه هفتم هم هماننند شش برنامه قبلی خواهد بود، زیرا شبیه سازی‌هایی که برای برنامه‌های توسعه انجام می‌شود بر پایه اطلاعات قدیمی و تاریخ گذشته است و رفتار کارگزاران اقتصادی هم تغییری نیافته است.
وی اظهار کرد: متاسفانه با تغییر دولت‌ها کل طرح برنامه هم دستخوش تغییر می‌شود بنابراین، اساس شبیه‌سازی‌ها مخدوش است و نمی‌تواند مبنای عمل قرار گیرد.
علوی راد ادامه داد: برای اجرای برنامه‌ها باید نگاهی به دهه ۹۰ شمسی داشت زیرا بخش عمده مشکلات ساختاری اقتصاد کشور در این دهه شکل گرفته است. در این دهه رشد سرمایه‌گذاری داخلی منفی بود و رشد تولید ناخالص داخلی به طور میانگین صفر بوده است.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه از سال ۹۹ فاصله طبقاتی به شکل چشمگیر و مستمری افزایش یافته و اپیدمی کرونا هم اقتصاد را زمین‌گیر کرد، گفت: به دنبال این مشکلات، سرمایه‌گذاری خارجی نیز کاهش یافت به طوری که در سال ۹۸ میزان سرمایه‌گذاری خارجی کمتر از یک میلیارد دلار بوده و دولت هم نتوانست بیش از ۶۰ درصد بودجه‌های ناکارآمد عمرانی را استفاده کند.
علوی راد خاطر نشان کرد: به طور کلی اقتصاد در این دهه به شدت آسیب دید و جایی برای برنامه‌ریزی، سود، حساب جاری، حساب سرمایه و غیره وجود نداشت.
وی با تاکید بر اینکه وضعیت اقتصادی کشور به شدت نیازمند بازسازی است، تصریح کرد: بازسازی ویرانی‌هایی که اقتصاد ایران در دهه ۹۰ با آن مواجه شد، تنش‌های شدید آبی و آلودگی محیط زیست هم باید به اتفاقات رخ داده در دهه ۹۰ اضافه شوند. برنامه هفتم توسعه باید صرف بازسازی وضعیت اقتصادی کشور که طی این دهه زمین‌گیر شده، شود.
